Er werd al heel wat gespeculeerd over het clubkampioenschap, maar woorden in daden omzetten is natuurlijk niet altijd evident. Ik hoopte alvast op een goede prestatie en wou absoluut nog eens winnen. Dus ik moest een perfect zwemnummer uitvoeren om kans te maken op de overwinning. De afgelopen dagen sukkelde ik wat met mijn gezondheid. Gelukkig was er al beterschap ,maar toch stond ik met vraagtekens aan de start. Ik wist dat het zwemmen cruciaal zou zijn. Alle toppers mochten van wal steken om 11u. Goed indelen was de boodschap, de eerste 100m startte ik niet à blok om het tempo zeker vol te houden voor de volle 500m. Uiteindelijk viel dat volledig in het water en zwom ik trager en trager. Ik klokte dan ook ontgoocheld af op 6min en 40 seconden. Ik had me een andere zwemtijd vooropgesteld… Alle andere toppers stelden niet teleur en ik was al direct op achtervolgen aangewezen. Man man hoe slecht heb ik wel niet gezwommen… Ik schatte mijn kansen op de overwinning minimaal in. Hoewel ik andere jaren ook zo clubkampioen werd… toch twijfelde ik…
Uiteindelijk mocht ik als 8ste van start gaan met de fiets. Ik gaf direct het volle pond om zo de koplopers in het vizier te blijven houden. Gelukkig lieten mijn benen me niet in de steek en zat er onmiddellijk power op. Zo kon ik mijn inhaalrace beginnen. Na één ronde fietsen was ik al opgeschoven naar de vierde plaats.
Daarna verliep de inhaalrace moeizamer, toch kwam ik stelselmatig dichter. Na 3 ronden kreeg ik Kasper in het vizier. Mathias was al gaan vliegen. Ik bleef een halve rond achter Kasper om wat te bekomen van mijn inhaalrace. Daarna maakte ik mijn move om op te schuiven. Plots werd ik voorbij gestoven door Ruben. Goh dat was toch efkes verschieten. Kasper direct mee waardoor ik terug mijn positie verloor. Daardoor kwam ik als laatste de wisselzone in. We zagen nog net Mathias uit de wisselzone lopen. Dus alles is nog mogelijk! De overgang van fietsen naar lopen deed enorm veel pijn. Goh wat is er hard gereden geweest! Als laatste de wisselzone in, natuurlijk ook als laatste de wisselzone uit. Gelukkig kon ik direct een snel tempo ontwikkelen. Ik kwam zo beetje bij beetje dichter bij Ruben om hem dan achter te laten. Na een kleine halve rond kwam ik bij Kasper. Ik koos onmiddellijk om een versnelling te plaatsen. Kasper bleef goed stand houden en bleef aanhaken.
Ik probeerde de snelheid nog wat op te voeren. De ademhaling van Kasper verhoogde en voelde dat het juiste moment was aangebroken om door te zetten. Op die manier was de voorsprong van Mathias al serieus geslonken. Voor het ingaan van ronde 2 had ik bijna Mathias te pakken. Ik had terug het tempo iets laten zakken om comfortabel te blijven lopen. Plots leek Kasper terug dichter te komen en had Mathias ook al achter gelaten. Gelukkig kreeg ik het net op tijd in de mot waardoor ik terug moest versnellen. Dat ging niet meer van een leien dakje, uiteindelijk werd het een lange eindsprint tot de finish. Hard tegen hard! Spannend was het wel, dat zeker! Ja wadde, natuurlijk een euforisch gevoel om als clubkampioen over de finish te lopen. Winnen blijft toch iets unieks!
Bedankt toppers om de wedstrijd zo hard mogelijk te maken. Bedankt ook aan de organisatoren om alles tot de puntjes voor te bereiden. Het was terug af! En natuurlijk niet te vergeten, de vele supporters die aanwezig waren. Jullie hebben de wedstrijd alvast kleur gegeven. Daarvoor doen we het! Op naar de volgende uitdaging en die komt er al snel aan. Dit weekend doe ik mee aan het BK long distance duatlon in hartje Geluwe. Jaja waar ik nu momenteel woon. Dus ook hier kijk er enorm naar uit om goed te presteren.