Na enkele warme dagen in Zurich, was het regenweer op de wedstrijddag. Een Hannes-kenner zou weten dat dit ideaal voor mij is.
Doordat het al dagen vooraf vast stond dat het een non – wetsuit swim was voor de PRO’s, was het die ochtend best koud om in het water te duiken. Die beslissing vond ik niet aanvaardbaar. De koude speelde me dan ook parten tijdens het tweede deel van het zwemmen. Al bibberend kwam ik met een mooie groep uit het water. Al bij al niet slecht gezwommen…
Eenmaal op de fiets probeerde ik me op te warmen. Het bleef maar regenen, waardoor opwarmen pas lukte na 15 km goed doorfietsen. De eerste 60 km fietsen verliepen goed, hoewel de echte power wat ontbrak. Ik kreeg het moeilijker en moeilijker. Plots kreeg ik een hongergevoel, helemaal aan het leeglopen. Geen kracht meer in de benen en gellekes nemen hielp niet meer. Het hongergevoel bleef maar aanhouden. Vele agegroup – atleten haalden me in. Ik kon hen zelfs niet volgen. Het werd een lange lijdensweg naar de bevoorradingspost. Eenmaal daar aangekomen, nam ik alles wat ik kon nemen om op te eten. Het hongergevoel ging wat weg maar de kracht bleef nog uit. Ook mentaal zat het totaal niet meer goed… Voor zo’n situatie was ik niet naar hier gekomen! Uiteindelijk waren de laatste 10 km terug wat beter, waardoor de power terugkwam. Dat was natuurlijk veeeeel te laat. Ik wisselde nog om te lopen maar ik liep ongeïnspireerd verder… Opgeven staat normaal niet in mijn woordenboek maar toch kwam het snel ter sprake. Ik had geen motivatie meer om over de finish van deze Ironman te komen. De beslissing deed pijn maar achteraf was dit de enige juiste beslissing.
Gelukkig kon ik daarna nog genieten van een weekje vakantie met mijn vrouwke. Dat heeft me deugd gedaan om de batterijen wat op te laden en die wanprestatie een plaats te geven.
De maandagochtend terug in België heb ik zo snel mogelijk mijn bloed laten analyseren. De slechtere bloedwaarden waren na een week rust nog zichtbaar. Daarom heb ik beslist, samen met mijn trainer, dit seizoen geen Ironman meer te doen. Jammer.