Even het weerbericht van zondag 25 juni: Het werd minder warm, rond 20°C en het regende vanaf we in Brugge waren tot ik ongeveer aan de finish kwam. Door de lange, droge periode waren de wegen spiegelglad, 'dangerous'. Toch had ik er zin in en wou terug bewijzen wat ik kon na het harde labeur in de winter. Dit seizoen zit het me niet echt mee en hopelijk wordt Brugge de 'verlossing' :p.
Het zwemmen verliep goed, maar in het begin verloor ik net de aansluiting met de kopgroep. Ik bleef dan ook hangen achter de kopgroep en probeerde de schade te beperken. Ik verloor eigenlijk geen terrein. Met 20 seconden achterstand kon je spreken van een sterk zwemnummer. Ze stonden nog allemaal in de wisselzone en ik zag mijn kans. Maar de wissel verliep moeizaam en ik verloor echt wel veel kostbare tijd! Ik werd gefrustreerd van mezelf, man man wat een gesukkel. Eenmaal op de fiets sukkelde ik nog wat verder om mijn schoenen aan te krijgen en om mijn helm goed te krijgen. (Neen, dat gesukkel kon er niet meer bij...) Het moest veel beter!
Eindelijk weg... Mijn gaskraantje open draaien. Het tempo zat er meteen in. In de verte zag ik al een aantal koplopers fietsen en ik kwam dichterbij. Ik keek naar niemand een reed mijn eigen wedstrijd. Achteraf gezien, had ik dat misschien beter niet gedaan. Eenmaal de aansluiting bijna een feit was, kwam de winnaar over mij. Het tempo was hoog, ik kon dat moment die tempoversnelling niet beantwoorden. Ik moest hem laten begaan. Toch bleef ik op 100m hangen. Na het keerpunt kwam ik iets dichterbij, maar kon toch net niet aansluiten. Daarna fietste ik alleen verder met een groepje van 3 voor me. Ik bleef op 100m hangen, maar kwam niet dichter. Op de technische strook in de polders met het bochtenwerk verloor ik nog meer terrein wanneer mijn achterwiel wegslipte. Door dit voorval nam ik veel trager mijn bochten. Ook op de laatste kasseien nam ik geen risico. Voor de wisselzone was ik klaar om af te stappen, maar dan gebeurde het klein 'hartinfarctje'. Mijn voorband slipte weg en na een paar koprollen kwam ik geheel terug recht. Ik had geen pijn en kon tamelijk snel terug mijn fiets nemen. Snel naar de wisselzone lopen op de pijnlijke kasseien. Schoenen aantrekken en wegwezen. Ik had, ja, had, een kleine voorsprong op de achtervolgers, maar die was natuurlijk gaan vliegen.
Ik liep goed uit de wisselzone en er zat direct snee op. Er kwam een goede loper aansluiten en ik kon mijn wagonnetje aanpikken. Zo liepen we stelselmatig in op de andere lopers. Pas op de laatste kilometers werd het spannend. De 4de en 3de positie kwam in zicht. Ik probeerde snel mijn demarrage in te zetten. De eerste keer lukte het niet, dan probeerde mijn concurrent hetzelfde. Niet plooien en nog harder proberen te lopen. Ik hoorde dat hij het moeilijk kreeg. Ik had een kleine voorsprong. Plots begon mijn lichaam tegen te pruttelen. "AGAIN..." Lichte pijn aan de hamstrings zorgden ervoor dat ik mijn tempo moest minderen. Zo verloor ik mijn voorsprong en kon ik zelfs niet meer aanpikken. Ik kon ook net de 3de loper niet inhalen. De laatste 500m verliepen moeizaam. Ik probeerde wel, maar het wou maar niet lukken om een hoog tempo te ontwikkelen met die verdomde hamstrings. De 5de trok nog een sprintje de laatste 500m waardoor ik nog als 6de over de finish liep. Goh was dat balen.
Eerst en vooral was ik een beetje boos op mezelf, want de derde positie was zeker haalbaar geweest. Dit zou natuurlijk de ideale 'come back' geweest zijn, op het podium in Brugge maar het mocht niet zijn. Toch ben ik ook blij hoe mijn wedstrijd is verlopen. Het zwemmen, fietsen en lopen zaten echt wel goed. De wissels kunnen duidelijk beter. We zijn zeker op de goede weg. Alleen nog trainen op de snelle wissels, ook wat meeval kan wonderen doen. Toch blij om mijn eerste wedstrijdperiode zo te kunnen afsluiten. Ik weet dat ik nog beter kan, maar de belangrijkste wedstrijden komen nog. Ik kan terug gemotiveerd werken naar mijn tweede deel van het seizoen. De eerste wedstrijd die nu volgt is de challenge in IJsland op 23 juli. Bedankt supporters voor de talrijke opkomst en de blijvende steun!