Vooraf had ik podiumambities, maar ik wist dat het heel moeilijk ging worden met een uitzonderlijk sterk deelnemersveld aan de start. Dit had ik niet verwacht..
Tijdens de aanloop naar de wedstrijd verliep alles nagenoeg naar wens. Parcours naar wens kunnen verkennen, de zwemstart meermaals ingeoefend en enorm op mijn voeding gelet. Alleen wat kleine fietsprobleempjes, nachtlawaai en de luidruchtige buren zorgden voor niet al te ideale omstandigheden om het ideale plaatje te hebben. Toch voelde ik me klaar om te strijden.
Door het vroege startuur om 7 uur hoopte ik de grote hitte te vermijden, want soms heb ik daar toch wel moeilijkheden mee, zeker de eerste wedstrijden van het seizoen. Na een vertraging van de start, schoot het kanon de wedstrijd in gang. Ik vertrok pijlsnel en probeerde zover als mogelijk te lopen. Die tactiek heeft blijkbaar goed geholpen, want ik zwom als tweede de zee in. Ik kon eventjes aanklampen met mijn zone 3 wetsuite, maar het tempo was juist te hoog om te kunnen volgen. Ik moest daar natuurlijk van bekomen en verloor heel wat plaatsen. Net op tijd kon ik aansluiten bij een groepje waar het tempo iets lager was. Dit was het ideale tempo voor mij en zo kwam ik met de derde groep aan wal op 2 min achterstand van de leiders. De wissel verliep vlot. Ik sprong snel op de fiets en kon direct aansluiting vinden met een groep. Zo schoven we stelselmatig op en kon ik de andere atleten inschatten. Tot mijn verbazing zat ik heel goed gepositioneerd met een aantal toppers in de groep. De eerste ronde had ik het gevoel dat we iets dichter kwamen, maar de tweede ronde bleef de achterstand gelijk tot er een serieuze versnelling kwam. Gelukkig zat ik goed vooraan. Ik kon die versnelling beantwoorden maar het was toch serieus op mijn limiet. Door die versnelling slonk de voorsprong van groep 2 en kregen we ze in het vizier. Die ene atleet op kop bleef uitlopen, misschien door de hulp van de moto’s die heel dicht voor hem reden. Door de tempoversnelling kreeg ik moeilijke momenten en begon ik terug last te krijgen van krampen aan mijn bovenbenen. Ik moest doorbijten, dit was het moment. Ik verloor dat ogenblik wel de voeling van mijn groepje. Ik reed dus duidelijk achterop en zette door met enorm veel krampen op bepaalde momenten. Ik wist eenmaal ze de aansluiting zouden hebben dat er dan een moment ging komen dat ze iets minder snel reden. Dus blijven gaan was de boodschap. Ook blijven eten en drinken was belangrijk! Na lang achter de feiten aan te hollen, kon ik toch nog aansluiten. Een geruststelling! Yes, nu is alles nog mogelijk... Gelukkig was het tempo gedaald. Nu is het herstellen geblazen, maar dat gebeurde jammer genoeg niet of te langzaam. Ik kreeg terug regelmatig krampen, gelukkig kon ik bij de groep blijven.
Ik verlangde weliswaar om de loopproef te starten. De wissel van fietsen naar lopen verliep tamelijk goed, ik kwam zelfs als 7de uit de wisselzone. Maar dan viel alles in het water... Ik voelde onmiddellijk dat er geen snee op zat, hoewel ik hard probeerde. Het wou maar niet lukken. Ik wist dat goed indelen een must was om zo goed mogelijk te finishen. Het looponderdeel was dan ook een overlevingstocht. Hiervan ben ik behoorlijk ontgoocheld. Want ja, het was een sterk deelnemersveld. Zij faalden niet waardoor ik als 11de over de finish liep. Met een enorm snelle tijd van 3u34. Dat zegt al genoeg... maar je moet het met een korreltje zout nemen, want het fietsen was maar 84 km (wel 1.56 uur gereden) en het lopen was 18 km (1.11u).
Ik weet van mezelf dat ik een goed loopnummer kan neerzetten maar tijdens de wedstrijd lukte dit niet. Ik was nog niet sterk genoeg om het podium te halen, hoewel het er even had ingezeten. Dat lichtpuntje zal me bijblijven, want ik blijf erin geloven dat ik het kan. En dat is volgens mij, toch een positieve "vibe" om er nog altijd voor te gaan!
Ik wil alle sponsors, supporters die me gevolgd hebben, trainer en vooral mijn vriendin bedanken voor de enorme steun. Dit maakt de atleet ook sterker en we zijn zeker op de goede weg. Op naar de volgende uitdaging!