12 mei. Gelukkig was het droog met een windje. Vooral het koude water trotseren van 15 graden zou geen lachertje worden. In het begin was het vooral naar adem happen, de koude sloeg onmiddellijk op mijn ademhaling. Na wat gewenning lag ik klaar om te starten. Goede positionering zorgde ervoor dat ik in de juiste voeten zat. Een slokje water naar binnen, bracht me even van de kaart. Echt verschieten hoe het lichaam reageert op zo’n klein slokje water. Gelukkig kunnen herpakken. Alleen de laatste 150m kreeg ik het moeilijk. De greep van de kopgroep ontglipte me een beetje. Toch kwam ik nagenoeg samen met de kopgroep uit het water. De wissel zorgde ervoor dat de afstand iets groter werd op de fiets. Ik blijf toch niet-één-van-de-rapste.
Een gat van zo’n 200m dichtfietsen ging niet van een leien dakje. Ik kwam op een moment dichter, maar het duurde te lang. Ik had niet de kracht in de benen om het gat onmiddellijk te dichten. Eenmaal de latere winnaar zich op kop van de kopgroep zette, verloor ik terrein. Het kalf was verdronken. Ik bengelde alleen verder. Na 1 ronde ging het zo vlot niet meer.
Na bijna 2 ronden kreeg ik het gezelschap van een groepje van drie. Meteen werd het tempo de hoogte in gejaagd. Dat was efkes een moeilijk momentje maar met karakter kon ik mijn wagonnetje nog net aanpikken. Daarna kon ik gezwind de groep volgen. Ik kan u zeggen dat dit enorm veel verschil maakt. Toch kreeg ik het moeilijk de laatste 15 km. Met karakter kon ik toch samen met mijn groep de wissel binnen gaan.
De plaatsen 1 en 2 waren al gaan vliegen. Hun voorsprong was al te groot. Dus het werd een strijd voor plaats 3. De wissel verliep moeizaam. “Het is dus waar…niet-één-van-de-rapste”.
Ik moest echt bekomen van het fietsen. Daarom liep ik ook moeizaam uit de wisselzone. Dat stukje omhoog viel enorm tegen.
Pas na 1 ronde lopen kreeg ik mijn 2de adem terug. Ik liep dan intussen op de 6de plaats. Het werd nog spannend voor plaats 4. We zaten met z’n drie dichtbij. Bij het ingaan van de 3de ronde kon ik gelukkig nog opschuiven naar die 4de plaats. Het hoogst haalbare dat moment want de voorsprong voor plaats 3 was intussen al te groot geworden. Zo kwam ik heel tevreden als 4de over de finish. Ik was vandaag niet top maar had wel het gevoel het beste van de dag eruit te kunnen halen. Dat maakt een mens wel gelukkig, terwijl je eigenlijk net naast het podium valt…
om te bewerken.