Op zondag 16 juni stond er een fenomenaal deelnemersveld klaar om te strijden voor de Belgische titel op de halve afstand. Ik voelde me er wel klaar voor. Alleen viel de wedstrijd niet ideaal omdat ik mijn rust niet kon respecteren. Dit kon eventueel invloed hebben op mijn prestatie.
Gelukkig was de start om 11u. Dit zorgde ervoor dat ik nog een beetje uitgeslapen aan de start kon staan. Gelukkig was het ‘een wetsuiteswim’. Na afroeping van de namen stelde ik vast dat er niet veel plaats was aan de startlijn. De niet al te brede startplaats zorgde ervoor dat ik maar op de derde rij stond. Niet ideaal om zo al lopend in het water te duiken van de Gavers.
Al snel propte iedereen bij elkaar in het water, waardoor ik mijn start wat miste. Ik verloor de voeling met de goeie zwemmers. Ik moest al snel gaan achtervolgen… Na een lange achtervolging kon ik gelukkig de aansluiting vinden bij een klein groepje. Daar kon ik met wat reserve aanklampen. Ik kwam rond de 20ste uit het water. Hopelijk kon de inhaalrace beginnen.
Op de fiets zat het gevoel meteen goed maar ik was net niet sterk genoeg om het tempo van mijn ploegmakker (M.A) te volgen. Ik nam heel wat initiatief en schoof stelselmatig op. De eerste passage op de muur deed dan ook verschrikkelijk veel pijn omdat ik al veel had ‘gegeven’.
Daar hoorde ik dat ik een achterstand van 3min 30 had op de tweede in de race. Dus alles zat nog heel dicht op elkaar. De tweede ronde verliep wat minder vlot, heel wat moeilijke momenten gekend. Uiteindelijk heb ik toch goed volgehouden, waardoor ik geen posities verloor. De laatste passage op de muur was moordend, bijna stilstaan. “Oef… net niet…”
Na de muur terug naar beneden om te starten met het lopen.
Ik kwam in de wisselzone en ik voelde me niet al te fris afstappen van de fiets. Al snel was duidelijk dat ik misschien iets te weinig energie had ingenomen op de fiets. In het begin liep ik dan ook met een enorm slecht gevoel. Vooral een opgeblazen gevoel waardoor ik veel tijd verloor. Eenmaal de eerste bevoorrading gepasseerd bracht een colaatje redding. Eens goed boeren en het tempo kwam terug. Dat goede tempo was spijtig genoeg maar van korte duur. Halfweg de halve marathon moest ik zwoegen om sneller dan 15km/u te lopen.
Ik zag snellere lopers naderen op mij maar ik had geen antwoord… De laatste 5 km verloor ik dan ook 5 kostbare plaatsen. Dat was wel een beetje zuur omdat ik als doelstelling top 10 had voorop gesteld. Ik kwam uiteindelijk als 13de over de streep.
Algemeen gezien ben ik tevreden. Uiteindelijk heb ik een sterke wedstrijd afgelegd. Alleen het loopnummer kon beter. Ik denk dat er meer in zat die dag maar het kwam er jammer genoeg niet uit… “Waren het die enkele procentjes die ik miste aan frisheid…?” Nuja dat is sport… We moeten terug verder. De volgende wedstrijd komt er al heel snel aan. Dat zal een zware worden! IM Zürich staat op 21 juli gepland. De laatste IM vooraleer ik vader word. “Spannend!”
bewerken.